.png)
Oh polo
polo history
Polo is the fastest team game played on horseback on a grass field. Players are divided into two teams of four, whose players strive using long sticks, the so-called mallet to place a wooden or synthetic white ball, the size of an orange, in the opponent's goal. The game is played during spectacular gallops and gallops of mounts.
Although the game of polo is associated primarily with Great Britain, it is a sport that came to Europe from Central Asia (present-day Iran and Turkmenistan). In the Middle Ages, it was popular throughout Asia. It reached Europe in the 19th century by the British troops stationed in India, which gave it its present name. Until now, the game was known as "Sagol Kangjei".
Polo was an Olympic discipline during the Olympic Games: 1900, 1908, 1920, 1924 and 1936. There are also World Polo Championships.
In 1900, the Riding Academy in New York City hosted the first match of a new type of polo, played indoors or outdoors. In 1904, indoor polo was played at the West Point Military Academy in West Point, New York, and its popularity grew rapidly. It wasn't until 1922 that Arena Polo was introduced in Argentina, the mecca of polo. In the same year, a group of national sports leaders laid the foundations for Arena Polo for the first time, and in 1935, the Official Picadero Polo Rules were created.
Although in the rest of the world Arena Polo grew year by year, in Argentina it was not until the appearance of the only professional Arena Polo ground for Argentina Polo Day that the foundations for further development in the country were laid.
Arena Polo makes polo more accessible, faster to play, and easier for more polo players to get started.
Field
The 275 × 183 m pitch is usually grass. The match is played from four to eight parts lasting 7.5 minutes, the so-called chakers. There are 3-minute breaks in between, which is usually enough time to switch horses. A polo player usually uses four horses during a match. Each time the ball is scored, the players switch halves.
In Arena polo, the pitches measure 100 mx 50 m, three players play. The match is played from 4 to 8 parts lasting the so-called. chakers, lasting 6.5 minutes. Between them there are 3-minute breaks to change horses. Polo is also played in the snow.
Player roles
In polo, the roles played by the individual players are also important. The number one player is responsible for the attack, the number two player is responsible for the offense. Player number three constructs the action taken by the whole team, while player number four acts as a goalkeeper.
The traditional game of polo also involves the participation of spectators themselves in the game. During the longest break, they can enter the pitch to help level the surface, scratched by the horses' hooves.
Historia polo w Polsce
Do Polski gra w polo dotarła dwiema niezależnymi drogami - cywilną i wojskową. Jeszcze przed I wojną światową w 1911 r. dzięki hrabiemu Alfredowi Potockiemu, który studiując w Oxfordzie zapoznał się z zasadami tej gry obowiązującymi w Anglii, w polo zaczęto grać w Łańcucie.
Po odzyskaniu niepodległości propagatorem polo w Polsce był także płk Stanisław Sochaczewski, który grywał w polo jeszcze w armii rosyjskiej. Służąc w Zaamurskim Pułku na Dalekim Wschodzie- spotkał oficerów brytyjskich, uprawiających tę grę i sam się jej nauczył. Będąc dowódcą 3. Dywizji Kawalerii, zainteresował grą w polo swoich oficerów. Dzięki niestrudzonym wysiłkom i entuzjazmowi gen. Sochaczewskiego polo zyskało popularność nie tylko w Wielkopolsce, ale również na wschodnich terenach Rzeczypospolitej.
W latach 20. XX w. w Polsce istniało kilka ośrodków polo. Najlepsze, dobrze utrzymane place trawnikowe znajdowały się w Łańcucie i należały do hrabiego Alfreda Potockiego. On też, jako jeden z pierwszych w Polsce, organizował turnieje towarzyskie polo (od 1923r.) z udziałem zawodników z zagranicy. Potocki miał ponad 30 koni, kupionych w Anglii, którymi opiekował się kapitan armii angielskiej Jackson. Prowadził też hodowlę polo pony, w której brały udział wyłącznie klacze, które zdały egzamin sprawnościowy po próbach na polo placu.
W 1925 r. na Siekierkach powstał Warszawski Klub Polo, dla którego bazą treningową był 1. Pułk Szwoleżerów udostępniający konie. W organizacji klubu brali udział: płk Stanisław Sochaczewski, gen Eugeniusz Rodziewicz (prezes), płk Roland Bogusz (wiceprezes), hrabia Michał Zabiełło (skarbnik) oraz Józef i Roman Potoccy i inni. W 1928 r. Warszawski Klub Polo wstąpił do Polskiego Związku Jeździeckiego jako jeden z jego współzałożycieli.
Szczyt popularności polo w Polsce przypadł na lata 1928- 1929. Od początku lat 30. polo stopniowo traciło popularność. Jednym z głównych powodów było odejście gen. Stanisława Sochaczewskiego w stan spoczynku. Jego następcy nie mieli już tyle entuzjazmu, zapału i możliwości, aby kontynuować tę działalność. Do upadku polo przyczynił się w znacznej mierze ogólnoświatowy kryzys gospodarczy przełomu lat 20. i 30., który dotknął także Polskę. Dla wojska decydujące znaczenie miał wydany jeszcze w 1929 r. Regulamin Sportu Konnego w Wojsku, który kategorycznie zabraniał oficerom gry w polo na służbowych koniach. Ze względu na to, że niewielu wojskowych posiadało własne konie, stopniowo zrezygnowano z uprawiania tej dyscypliny sportu w Polsce.
W dobie kryzysu gospodarczego na hodowlę polo pony nie mogli sobie również pozwolić prywatni właściciele będący entuzjastami tego sportu. W ten sposób w połowie lat 30. polo jako dyscyplina sportu konnego przestała w Polsce istnieć.*
Jak współcześnie wygląda polo w Polsce?
Odrodzenie polo w Polsce było sumą wysiłków kilku zafascynowanych tą dyscypliną osób, w tym przede wszystkim Pawła Olbrycha i Jakuba Czekaja. W 2003 roku powstał pierwszy klub polo w powojennej Polsce, podwarszawska Buksza Polo & Riding Club. Rok później, został rozegrany pierwszy oficjalny mecz 22 maja 2004 r. na Służewcu, podczas targów Hippica Varsovia.
Wśród pionierów polskiego polo możemy wyróżnić m.in. Rafała Pluteckiego, Annę Glaubicz- Garwolińską, Grzegorza Rowickiego i Dariusza Gardenera.
W historii powojennego polo powstawały liczne projekty dążące do odbudowy rangi tego sportu, takie jak Polski Klub Polo, który opierał się na pomyśle utworzenia wspólnej stawki koni do użytku jego członków. Inicjatywa ta jednak nie przetrwała i szybko wycofano się z kontynuacji tego pomysłu.
W 2004 r. powstało Polskie Towarzystwo Polo, które reprezentowało rodzimy sport w strukturach międzynarodowych i było członkiem FIP (Federation of International Polo). Ambasadorem FIP w Polsce był Paweł Olbrych, następnie Tomasz Tokarczyk, później przez wiele lat funkcję tą pełnił Dariusz Gardener
W 2005 roku polska reprezentacja po raz pierwszy brała udział w zagranicznym turnieju. Wydarzenie miało miejsce w niemieckim klubie w Pinnow, co zostało powtórzone również rok później.
Wówczas nastąpił niewątpliwy rozkwit polo w naszym kraju, a na mapie Polski zaczęły pojawiać się kolejne kluby: Żurawno Polo Club prowadzone przez Kazika i Michała Czartoryskich, Sowiniec Polo Club rodziny Mariusza Świtalskiego, Warsaw Polo Club Tomka Tokarczyka, mieszczący się w Kaliszu Ivy Polo Club Piotra Rogowskiego, Silesia Polo Club stworzony przez braci Marka i Tomasza Setkiewiczów oraz niedawno zamknięty polo club Farma Noe Grażyny Mirki.
W każdym z klubów regularnie odbywały się różnego rodzaju turnieje polo, w tym z udziałem zagranicznych polistek i polistów, a podczas sezonów zimowych organizowane były pojedynki towarzyskie arena polo i snow polo, które odbywały się m.in. w Bukowinie i Zakopanem.
Wśród istotnych wydarzeń w historii współczesnego polo w Polsce warto wyróżnić osiągnięcie Macieja Olbrycha, zawodnika Bukszy, który w 2006 roku zdobył II miejsce w Mistrzostwach Juniorów Niemiec. Kilka lat później, w 2016 roku wziął również udział w Mistrzostwach Europy u boku Mateusza Świtalskiego, Marcina Świtalskiego, Miłosza Ruszkowskiego i rezerwowego Jack’a Ukwenya na słynnym Olympiastadion w Berlinie.
W ostatnich latach polskie drużyny można było podziwiać podczas wielu zagranicznych turniejów w Europie, a także w Stanach Zjednoczonych, gdzie zajmowali czołowe miejsca, w tym podczas turnieju w New Port, gdzie Marianna, Maciej i Paweł Olbrych, u boku Kuby Czekaja zdobyli pierwsze miejsce.
Przed polskim polo stoi wiele wyzwań. Rozwój jest możliwy tylko wtedy, gdy konsekwentnie będziemy pracować nad podniesieniem poziomu sportowego. Żeby osiągnąć ten cel, niezbędne jest wzmacnianie ścieżki rozwoju dla dzieci, młodzieży, trenerów, sędziów oraz polistów.
*Tekst na podstawie książki "Polo w Polsce 1911- 2011" autorstwa polistów i entuzjastów polo Katarzyny i Przemka Zalasińskich.